جدول جو
جدول جو

معنی قاسم منصور - جستجوی لغت در جدول جو

قاسم منصور
(سِ مَ)
ابن علی عیانی مشهور به المنصور بالله و مکنی به ابوالحسین. از پیشوایان زیدیۀ یمن است. وی قریب به صد تألیف دارد. در شام شهرت یافت و نمایندگان خود را به سال 388 هجری قمری به یمن اعزام داشت و آنان برای او بیعت گرفتند سپس خود به حجاز کوچ کرد و به یمن وارد شد و در صنعاء سکونت نمود تا به سال 393 هجری قمری / 1003م. وفات یافت و در عیان دفن شد. رجوع به بلوغ المرام ص 34 و 408 و الدرالفرید ص 246 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 11 و 12 شود. هفتمین از پیشوایان رسی سعدا از شهرهای یمن است. وی به سال 393 هجری قمری وفات یافت. اوپس از یوسف الداعی و پیش از حسین المهدی در سعدا حکومت کرد. (ترجمه طبقات سلاطین اسلام چ لین پول ص 92)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

قاضی منصور
(مَ)
عبدالله بن علی بخاری ملقب به تاج الدین و مشهور به قاضی منصور و مکنی به ابوعبدالله از اکابر علمای حنفیه و از مردم سجستان است. تألیفاتی دارد. او راست: 1- البحر الجاری فی الفتاوی که حاوی فتاوای مذاهب اربعۀ اهل سنت است. 2- المختار در علم فقه چنانکه در فوائد البهیه گفته و در کشف الظنون آمده است: که تاج الدین عبدالله بن علی کتاب مختار مجدالدین عبدالله بن محمود موصلی حنفی را که در فقه حنفی است نظم کرده و ممکن است هردو باشد. 3- نظم السراجیه که کتاب سراجیه را که در فرائض است به نظم درآورده است. وی به سال 799 هجری قمری در 77سالگی وفات یافت. (کشف الظنون) (فوائد البهیه ص 103) (ریحانه الادب ج 3 ص 276). و رجوع به تاج الدین عبدالله بن علی شود
لغت نامه دهخدا
اسم مقصور
(اِ مِ مَ)
رجوع به اسماء مقصوره شود
لغت نامه دهخدا
ابوالقاسم منصور الکرخی
(مَ)
ابن عمرالکرخی، مکنی به ابوالقاسم (متوفی به سال 447 هجری قمری) او راست: الغنیه فی فروع الشافعیه. (از کشف الظنون ج 2 ص 1212)
لغت نامه دهخدا
ابوالقاسم منصور
منصور. یکی از ائمۀ زیدیه از نسل ائمۀ رسیه از فرزندان یوسف داعی نبیرۀ یحیی الهادی الی الحق که در حدود سال 1000 هجری قمری تا 1029 هجری قمری در من فرمان راند و او مؤسس سلسله ای است که هم اکنون بدآنجا حکومت دارند
لغت نامه دهخدا